
Gaat de geschiedenis steeds vooruit? Worden mensen, ondanks alles, steeds rationeler en moreel beter? Of zien we opnieuw hetzelfde patroon: een cultuur die opkomt, bloeit en weer valt? Misschien volgen we het idee van val, verlossing en een herstel van het paradijs. Of zien we eerder een voortdurende strijd tegen elkaar die kan eindigen in zelfvernietiging. Is er ook een andere mogelijkheid dat samenwerking tussen alle soorten juist leidt tot een groter bewustzijn van de aarde als geheel?