
In de poëtische, muzikale voorstelling probeert Tjitske, doordrenkt met droge humor, grip te krijgen op het leven dat steeds maar geleefd moet worden. Over de rollen die je speelt, niet precies weten wat je rol is en uiteindelijk jezelf vinden. Lachend om jezelf gaan de dagen voorbij. Ieder op onze eigen manier zoekend, fantaserend, vragend om hulp of zelf de slingers ophangend.