Ineens moet je er echt wat van gaan maken, omdat dat nu eenmaal zo hoort. Verantwoordelijkheid nemen, dingen vinden, dat soort dingen.
Misschien kun je dan het beste terug naar de basis, je geboortegrond. Daar waar alles leeft, bruist, tegensputtert en beweegt. Waar je even kunt pauzeren en je op kunt laden voor de volgende storm. Om eens kritisch te bekijken wat je gevormd heeft en hoe je het dan nu liefste zelf zou willen doen.
René is kwetsbaar, persoonlijk en erg grappig. Hij maakt “theater als troost in optima forma”, zoals Trouw over zijn vorige voorstelling schreef. In zijn vijfde programma zet hij deze lijn onverminderd voort. Dit belooft weer een mooie avond theater, of zoals ze in Schipluiden zeggen: “Heemaal goud joh!”